Steun Lucas
na zijn beenamputatie
Lucas (een Ghanese jongen van 15 jaar) is in het ziekenhuis beland als gevolg van doorligplekken (decubitus). Hij is erg ziek geweest en als laatste redmiddel hebben zijn artsen moeten besluiten om één van zijn benen te amputeren; een ingreep die op zijn beurt weer voor nieuwe complicaties heeft gezorgd. Na een hele pittige strijd van 2 maanden gaat het nu gelukkig iets beter met Lucas, maar er is nog een lange weg te gaan voordat hij weer naar Hanukkah (huis) kan. Alles bij elkaar lopen de kosten van zijn medische behandeling behoorlijk op. Ik draag Lucas, Hanukkah en alle betrokkenen een warm hart toe en ik wil u daarom vragen of u een steentje bij kunt dragen om de medische behandeling van Lucas te kunnen bekostigen, zodat deze jongen uiteindelijk weer terug kan naar Hanukkah om zijn toekomstdromen te verwezenlijken. Alvast ontzettend bedankt voor uw donatie, liefs Marieke.
Recente donaties:
Hanukkah
Lucas woont in kindertehuis Hanukkah in Ghana. Dit kindertehuis is door Mariëtte Krouwel en haar Ghanese man Moses Asagbo in 2008 gebouwd om kinderen in uitzichtloze situaties een toekomst te kunnen bieden. Dit fantastisch goede werk wordt vanuit Nederland financieel ondersteund door de Stichting Mariëtte’s Childcare. Samen met de achterban is er al heel veel bereikt; de kinderen leven als één grote familie met elkaar, hebben een eigen bed, elke dag voldoende te eten, ze krijgen onderwijs in de eigen scholen, het is gelukt een groot aantal kinderen terug naar hun familie te laten keren en er zijn zelfs kinderen aan het studeren. En ook voor gehandicapte kinderen, zoals Lucas, is Hanukkah een hele fijne plek; een plek waar ze gelijkwaardig behandeld worden, iets wat ongewoon is in Afrikaanse landen.
Marieke
Ik ben Marieke Suijkerbuijk, woon met Hubert en onze kinderen Teuntje (4) en Ties (3) in Almere.
In 2013 besloot ik dat het tijd was om mijn drang naar betekenisvol werk te combineren met een onderzoek naar mijn groeiende kinderwens; ik wilde graag vrijwiligerswerk gaan doen bij een organisatie die zich inzet voor kinderen in arme landen.
Na een speurtocht op het internet kwam ik uit bij Hanukkah. Ik ben daar toen 5 weken heen geweest en dat was één van de meest bijzondere dingen die ik in mijn leven heb meegemaakt. Het contrast met onze Westerse wereld is zo groot. Dat was een behoorlijke eye-opener. De mensen daar hebben amper wat, maar ze zijn zo dankbaar (en hier is het soms helemaal omgekeerd)!
Ik ben het werk van Mariëtte en Moses ontzettend gaan waarderen. En ik ben 2 jaar later nog eens terug gegaan met een vriendin. Ondertussen is mijn kinderwens in vervulling gegaan en ben ik de gelukkige moeder van 2 kleintjes. Als ze wat groter zijn, dan zou ik heel graag nog eens met hen samen terug gaan. Want naast dat het confronterend en leerzaam is, is het er ook gewoon heel erg gezellig met alle kinderen.
Lucas
Toen ik in 2013 voor het eerst naar Hanukkah ging was Lucas een van de eerste kinderen die ik zag. Dat was ook niet zo gek, want Lucas is anders…hij is namelijk vanaf zijn navel verlamd. En daarom lag hij eigenlijk altijd op de grond, en sleepte zijn lichaam achter zich aan, op pure armkracht. In eerste instantie voelde ik medelijden met hem, maar al snel veranderde dat in bewondering. Ik zag een jongen die zich niet uit het veld liet slaan door zijn afwijking. En hij was ook nog eens erg lief en grappig; al snel veroverde deze bijzondere 7-jarige een speciaal plekje in mijn hart.
Lucas is geboren met een open ruggetje. En omdat de ouders van Lucas, net zoals de meeste Ghanese ouders, geen geld hadden voor medische behandeling, zagen zij zich genoodzaakt hem als baby achter te laten in een sloot. Gelukkig is Lucas gevonden en naar het kindertehuis Hanukkah gebracht. Daar is hij liefdevol ontvangen en opgegroeid tot een zeer empathische en krachtige jongen. Als je Lucas vraagt wat hij wil doen later, dan zegt hij dat het zijn droom is om de wereld een beetje beter te maken.
Inmiddels is hij 15, maar het gaat helaas niet goed met hem. Onderhuidse ontstekingen, die Lucas niet tijdig kon detecteren omdat hij daar geen pijn voelt, hebben ervoor gezorgd dat het bot in één van zijn benen zodanig aangetast is dat het geamputeerd moest worden. In Westerse landen is dat al een risicovolle operatie; in de barre omstandigheden van de Ghanese ziekenhuizen is dat gewoon gevaarlijk te noemen. Maar er was geen andere keuze; Lucas was enorm verzwakt.
De amputatie was gelukt, maar de wond moest nog open blijven omdat niet gegarandeerd kon worden dat er geen infecties meer zouden zijn achtergebleven. 2 weken later werd de wond operatief dicht gemaakt. En direct na die ingreep kreeg Lucas allerlei complicaties; zijn toestand was meerdere malen erg kritiek. Mede dankzij daadkrachtig handelen van Mariëtte heeft Lucas deze complicaties ter nauwernood overleefd.
Na een aantal dagen vechten werd de situatie van Lucas gelukkig enigzins stabiel. Zijn wond verslechterde echter helaas alleen maar; die is praktisch weer helemaal open zoals voor de ingreep. En er zijn inmiddels ook nieuwe doorligwonden bijgekomen op zijn onderrug en andere been….
Mariëtte en de stichting hebben hemel en aarde bewogen om een ziekenhuis in de hoofdstad Accra te vinden, waar de omstandigheden wat beter zijn dan in de lokale ziekenhuizen. En eindelijk was daar een ziekenhuis wat hem passende zorg kon geven en plastische chirurgie. Een paar dagen later maakte Lucas hoopvol per ambulance de lange reis naar Accra. Maar eenmaal daar aangekomen werd weer pijnlijk duidelijk hoe dingen in Ghana gaan: het ziekenhuis wilde hem tóch niet aannemen….
Ten einde raad toch maar weer de lange tocht terug naar Sunyani. Maar tot overmaat van ramp gaf het ziekenhuis daar aan niet meer in staat te zijn om hem te verzorgen…
Al ruim 2 maanden is Lucas aan het vechten. Hij heeft het fysiek en ook mentaal erg zwaar. Hij mist Hanukkah, zijn eigen bed, zijn vrienden, school, kan niet goed accepteren dat zijn been niet meer terug komt, …, het is gewoon bijna niet te doen voor een 15-jarige…
En toen kwam er eindelijk een lichtpuntje in de situatie van Lucas. Een specialist in Nederland adviseerde, na het zien van foto’s van de wonden, om te wachten met plastische chirurgie. Het belangrijkste is nu om de wonden goed te verzorgen. De noodzaak om een ziekenhuis te vinden wat hem zou kunnen opereren was hierdoor veranderd in het vinden van een plek waar Lucas’ wonden goed verzorgd kunnen worden. En die plek is gevonden: het Orthopedic Training Centrum (OTC) in Accra had een kamer voor hem beschikbaar. Dit centrum is gespecialiseerd in de verzorging van gehandicapte Ghanese kinderen. En ze hebben hier kennis en ervaring met wonden zoals die van Lucas.
Lucas is daar afgelopen week heen verhuisd. Dat heeft hem weer even een oppepper gegeven. Het nadeel is echter dat deze revalidatie wellicht vele maanden gaat duren en er komt ook een hele hoop geregel bij kijken (mede omdat het zo ver weg is van Hanukkah).
Al met al lopen de medische kosten van de verzorging van Lucas enorm op (het speciaal benodigde verband wordt bv vanuit Nederland naar Ghana gevlogen). De Stichting heeft, samen met al haar sponsoren en inzet van vrijwilligers, al veel kosten op zich genomen, maar dit geld is ook nodig voor alle andere kinderen van Hanukkah.
Ik weet dat veel mensen enorm meeleven met Lucas (en Mariëtte) en zich net zo machteloos voelen als ik. Op dit moment is het belangrijk dat er voldoende financiële middelen zijn om de behandeling van Lucas te bekostigen en hem zo snel mogelijk weer terug te krijgen bij zijn vriendjes in Hanukkah. En dat is waar we wel van betekenis kunnen zijn. En daarom zou ik jullie willen vragen om langs deze weg een steentje bij te dragen en een donatie te doen in deze heftige periode voor Lucas.
De stichting verwacht met een bedrag van € 10.000 alle kosten voor Lucas’ huidige en toekomstige behandelingen te kunnen bekostigen.
En mocht deze actie meer geld opleveren, dan zal dat worden ingezet voor Precious, een andere kindje van Hanukkah. Dit kleine meisje heeft een vergelijkbare afwijking als Lucas, en zal ook nooit kunnen lopen. Om te zorgen dat zij niet hoeft mee te maken wat Lucas nu meemaakt, zullen voor haar nu al de benodigde materialen worden gekocht zoals een speciaal matras en kussens voor in een (speciale) rolstoel.
Medasi !
